POMIĘDZY 

 

Po cieniach nie ma nawet cienia

po świeci ani krzty jasności

popioły zasną w spopieleniach

nie można bardziej nic uprościć

 

po było nie ma kropli czegoś

po będzie może coś tam będzie

jest coraz bliżej dziwna niemoc

wierna jak pewność ludzkich nieszczęść

 

po potem zawsze jakieś cele

po teraz potem i od nowa

jeśli to tylko jedno z wcieleń

to nie da się go ująć słowach

 

miłości które już odeszły

cierpienia co to już za nami

a my jak zawsze gdzieś pomiędzy

i umierając wciąż czekamy  

 

na wszystko

 

ani śladu więcej

po niczym pełna garść pustego

coś w końcu będzie coś nie będzie

i nikt nie dowie się dlaczego