MINING

 

 

Na zewnątrz jakby częściej ze wszystkich zakamarków

wodospadami nieszczęść złocistym liściem w parku

 

odmrażasz setki wątków i dla nas i dla siebie  

poza tym gdzieś tam w środku niczego więcej nie wiesz

 

uparcie brzęczysz w uszach wszelkimi gadżetami

nie można nie wysłuchać rozebrać czy wyplamić

 

wyręczasz nas w ostatnich i pierwszych zakochaniach

testujesz jak egzamin wyraźnie składasz zdania

 

wmawiając wprost do ucha że z czasem lata zbledną

i ten kto tego słucha już wie że wszystko jedno

 

na zewnątrz niczym symbol nie ścierasz nic nie znika

pilnujesz żeby było co kończyć i zamykać

 

a wewnątrz sprawnie cichnie tragiczne i stracone

bo niby tak jak zwykle a jednak

 

czujesz koniec

 

nie wpadasz w samo zachwyt przyznając rację ciszy

nikt nie wie jak się czytasz i jak poprawnie piszesz

 

i chociaż nic nie kończysz lecz nieustannie zmieniasz

czymkolwiek jesteś będziesz

 

to tracisz na znaczeniach