KATAR

To wyraźna ulga nie odczuwać.

Nie wystawiać twarzy na widoki.

Zbierać wolne myśli leczone jak dolegliwość.

Po nocy dzień odtruwa. Rozjaśnia niezaprzeczalne.

Przeczy jedynie istnieniu.

Ma problem z bezsenną myślą.

Życie wlecze przez minuty.

Smutki spędza na godziny.

Rozkręca sprężyny minionych lat.

Na południu jak nigdy pusto.

Nie żeby po niej. Nie żeby krwawiło szybkie teraz.

Chodzi o fakt bezwolnego zastygania.

O to żeby załapać się jeszcze na zimne.

Przekreślone pachnące chwilami.

Wyraźnie zamknięte.

Chociaż ? Może ledwie wyjaśnione.

Zbyt słabo zatrzaśnięte.

Nie.

Nie dotykać to także ulga.

Znikać jak życie. Pamiętać o wrzosowej chusteczce.

W razie katarów przycisnąć myśl do nosa.