
Pamiętaj, że każdy napotkany człowiek czegoś się boi, coś kocha i coś stracił.
/Ernest Hemingway/
KWESTIA WYOBRAŹNI
Nie na wiele nam serce
nie za bardzo nam dusza
gdy daleko od nieszczęść
bardzo blisko do wzruszeń
jak nam dobrze bez żalów
coraz znośniej bez siebie
na krawędziach bezmiarów
robi się coraz lepiej
nie byliśmy za mocno
lekko tak raczej dziwnie
ustawiona zła ostrość
dla wyglądu nieistnień
wymieniamy co chwile
dobry moment jak durnie
nie widzimy pomyleń
oczekując na później
lecz co potem jest względne
a radośniej jest w teraz
chroń więc serce od pęknięć
dawne żale zacieraj
choć do wzruszeń tak blisko
skutek dosyć niejasny
więc to chyba już wszystko
czarnym tłem wyobraźni
KWESTIA DNI
Szkoda czasu.
Nie usłyszy migotań i cykań.
Zawróciła przy ostatnim schodku.
Blade policzki. Oczy osadzone głęboko.
Będzie trudniej zapomnieć.
Zawiesić wzrok.
Powiesić smutek.
Jest w książkach i wierszach.
Można je czytać jeszcze raz.
Próbować już na pewno nie.
Na nieszczęście to nie kwestia szczęścia.
Bardziej dni o niedopracowanej paraboli czasów.
Ciszy zbywanej milczeniem.
Jest krok przed tobą.
W swoich miejscach.
Wciąż uczy i wciąż się uczy.
Potem składa dłonie do modlitwy.
I już.
Zgrzeszone.
Wybaczone.
Rozgrzeszone.
Można żyć.
To nie czasu szkoda.
To czas szkodzi.
.jpg)



